آمريکا آرام آرام ، با ايران هسته ای کنار می آيد

روزنامه دست راستی آمریکایی نيويورك تايمز:

زندگي كردن با ايران هسته‌اي بهتر از جنگ است.<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

نيويورك تايمز در گزارشي با اشاره به اينكه بين ايران هسته‌اي يا حمله به تاسيسات هسته‌اي تهران كداميك را انتخاب خواهيد كرد؟، نوشت: تا زماني كه "جورج بوش" به همراه تيم امنيت ملي خود و "دونالد رامسفلد" وزير دفاع او تصميم به چنين كاري داشته باشند، ترجيح مي‌دهيم با ايران مسلح به تسليحات هسته‌اي زندگي كنيم.

نويسنده "نيويورك تايمز" در گزارش روز چهارشنبه‌خود در پايگاه اينترنتي اين روزنامه تصريح كرد كه هرچند مي‌دانم كارصحيح اين است كه تمامي گزينه‌ها را مد نظر قرار دهيم ولي گذشته از پيامدهاي نظامي و ديپلماتيك، هيچ اطميناني به توانايي دولت بوش براي مديريت يك حمله نظامي پيچيده به ايران وجود ندارد. 

"توماس فریدمن" مي‌نويسد به عنوان كسي كه به اهميت اصلاح وضعيت عراق اعتقاد دارم، ميزان ناشايستگي كه دولت بوش در عراق از خود نشان داده است و از اعتراف به اشتباهات يا كنار گذاشتن افرادي كه مرتكب اين اشتباهات شده‌اند خودداري كرده است، حمايت از دولت براي آغاز هرگونه حمله نظامي عليه ايران كاملا غيرممكن است. 

وي در ادامه با اشاره به اينكه اگر سيستم حكومتي آمريكا يك دمكراسي براساس راي مجلس بود، تمامي دولت بوش تاكنون از قدرت كنار گذاشته شده بودند، مي‌نويسد: ولي باتوجه به اينكه حكومت ما اينگونه نيست و حتي اگر برخي از ما فكر كنيم كه كار اين دولت تمام شده است، اينگونه نيست.  فردمن تاكيد دارد، دونالد رامسفلد خود را وزيري مسوول مي‌داند كه حاضر است هر ميزان نيرويي كه ژنرال‌هاي اين كشور در عراق درخواست كنند ، در اختيار آنها قرار دهد ولي مساله اينجا است كه به گفته رامسفلد آنها هرگز تقاضاي نيروي بيشتر نكردند. نيويورك تايمز مي‌نويسد: هرچند اين اظهارات كاملا بي‌معني است ولي حتي اگر ژنرال‌هاي ارتش آمريكا تقاضاي نيروهاي بيشتري نكردند، رامسفلد بايد آنها را مورد سووال قرار مي‌داد و بخاطر غارت ها، تحت كنترل نبودن مرز عراق با سوريه، بي‌محافظ بودن انبارهاي تسليحاتي صدام و بي‌ثباتي در عراق از آنها سووال مي‌كرد.  البته رامسفلد هرگز اين سووال‌ها را مطرح نكرد چون نمي‌خواست نيروهاي بيشتري به عراق اعزام كند زيرا او تصور مي‌كرد كه رژيم صدام را از بين خواهد برد و از اين كشور خارج خواهد شد

وي ادامه مي‌دهد: بنابراين، اگر گزينه ما يك عمليات عليه ايران باشد يا اينكه اجازه دهيم ايران به تسليحات هسته‌اي دست يابد و از طريق كلاسيك به مقابله با آن بپردازيم، گزينه دوم را ترجيح مي‌دهيم.

به نوشته فريدمن، تنها ارسال يك يادداشت ديپلماتيك به ايران كافي است. در متن اين يادداشت بايد گفته شود كه اگر شما زماني از تسليحات هسته اي استفاده كنيد، يا آن را در اختيار گروه‌هاي تروريستي قرار دهيد، ما تمامي تاسيسات هسته‌اي شما را با تسليحات هسته‌اي تاكتيكي خود نابود خواهيم كرد. 

وي تصريح كرد، هرچند من اميدوار بودم كه گزينه سومي نيز وجود داشت، ولي تنها راه حل سوم به چالش كشيدن ايران از طريق مذاكره رو در رو با تهران در مورد مسائل مورد اختلاف يعني عراق، تحريم‌ها و بمب هسته‌اي خواهد بود كه البته چنين ديپلماسي نيازمند دو چيز است : نخست اينكه دولت بوش بايد تصميم خود را بگيرد كه آيا به دنبال تغيير رژيم در ايران است يا تغيير رفتار؟ اگر هدف آن تغيير رژيم است، ديپلماسي هيچ شانسي نخواهد داشت و ايرانيان هرگز مذاكره نخواهند كرد 

نويسنده نيويورك تايمز مي‌نويسد: مورد دوم اينكه اگر دولت بوش آماده است تا با تغييرات در رفتار ايران كنار بيايد، آنگاه ديپلماسي از شانس برخوردار است. البته در صورتي كه متحداني نيز داشته باشد و يك قواي تهديدي براي مجبور كردن ايران به جدي گرفتن مذاكرات در اختيار داشته باشد زيرا تنها راهي كه ايران با معامله كردن با آمريكا موافقت خواهد كرد، اين است كه تصور كند آمريكا هم در داخل و هم در خارج از اين كشور براي حمله به ايران از حمايت برخوردار است. به نوشته وي ، "دليل اصلي كه رامسفلد بايد از سمت خود كناره‌گيري كند، اين است كه ما درمقابله با ايران ، ازيك گزينه ديپلماتيك يا نظامي معتبر برخوردار نيستيم، لذا شايد كنار آمدن با ايران هسته‌اي عاقلانه‌ترين كار تحت هر شرايطي باشد .